Van Rode Plein tot Plein van de Hemelse Vrede

Ni hao! (het enige Chinees dat ik ken)

Ik heb weer zoveel gezien en gedaan dat het hoog tijd is voor een nieuw (en waarschijnlijk laatste) verslag.

Na Ulan-ude zijn pa en ik per trein richting Ulaanbataar gegaan, hoofdstad van Mongolië. Dat ging gepaard met wat hobbels, bestaande uit langdurende grensovergangen en mijn maag die ervoor gezorgd heeft dat de provodnits (vaak een vrouw, soms een man verantwoordelijk voor het schoonmaken van de wagons) overuren moest draaien.
De eerste dag in UB dus in bed gelegen. 's Avonds eruit voor een voorstelling van traditionele Mongoolse dans en -muziek, uiterst fascinerend.

Daarna UB snel verlaten, het is immers een iets minder bijzondere stad dan ik verwacht had, wat een anticlimax. Erg westers, groot, vies, en erg gericht op materialisme. Mongolen moeten natuurlijk ook LCD-TV's en iPhones hebben!

Dus snel naar het platteland, de steppe. Daar met een nomadenfamilie in hun ger (tent) en tussen hun 30 yaks Mongools nieuwjaar gevierd, wat gepaard gaat met lekker eten en drinken, zoals schapenvet, gefrituurd schapenvet, yakmelkthee, yakmelkkoekjes, yakmelktaart, gedroogde plakken koeientong, deegballen met vlees erin, wodka gestookt van yoghurt, nog meer rare dingen die naar yak smaken en het heel veel komen en gaan van mensen gekleed in traditionele kleding. Eigenlijk smaakt alles naar yak. Ook op Mongoolse paarden rondgehobbeld, waarvan er 1 me bijna arbeidsongeschikt getrapt heeft.
Maar uiterst gaaf, mooi, en interessant om zo iets van het land en de mensen te zien.

De cultureshock was compleet toen we in Beijing aankwamen. Zoveel mensen, wat een drukte, iedereen staart je aan en kijkt letterlijk tegen je op. 'Hello could we please talk with you because you are so tall!' op het immense Plein van de Hemelse Vrede. Hahaha.

Hier de toerist uitgehangen in de lokale originele 'hutong', volkswijkjes. En natuurlijk standaard hoogtepunten als Mao's Mausoleum, de Verboden Stad, het Plein van de Hemelse Vrede en verschillende tempels bekeken. Wat een stad, wat een cultuur, wat een drukte en smog.

Eergisteren was het voor mijn vader helaas alweer tijd om te gaan. Hij vloog naar Moskou en daarvandaan naar Amsterdam. Ik ben daarna naar een mooi groot stuk van de totaal 7000km lange Chinese Muur geweest. Erg vet om op een van de 'nieuwe 7 wereldwonderen' te lopen! Helaas samen met 12673837282 Chinese toeristen, aangezien zij allemaal een week vakantie hadden. Het scheelt dat ze allemaal voor je aan de kant gaan als je 1,5 kop groter bent.

Nu in Xian, morgen het wereldberoemde Terracottaleger bekijken en dan 33 uur in een helse trein, er waren slechts 'hard seats' beschikbaar, richting Urumqi langs de oude thee- en zijderoute.

Op mijn verjaardag zit ik dan op een kameel in de uitlopers van de Gobiwoestijn rond Kashgar en op 8 maart land ik 's ochends om de christelijke tijd van 6.20 op Schiphol. Dus dat is dat!

Tot snel!

Fokko

Ps. Dankzij de heersende internetcensuur in China kan ik geen foto's uploaden naar Facebook of Picasa of wat dan ook, helaas! Wat dat betreft mogen wij blij zijn dat we in het vrije Europa leven!